De algemene bevordering van ons seksueel plezier staat al lange tijd hoog op de agenda van Nederlandse seksuologen. Sinds de opkomst van HIV en AIDS in de jaren 80, lijken we collectief enkel gericht te zijn op preventie van negatieve ervaringen, zoals het oplopen van SOA’s en ongewenste zwangerschappen, en zijn we over het hoofd gaan zien dat seks ook hartstikke leuk kan zijn, als we maar de juiste gereedschappen meekrijgen. De Sekszusjes, bestaande uit Krista en Marcelle Arriëns, maakten al een NPO-webserie om Nederlanders een tegenhanger te geven voor de dingen die bij hun seksuele ontwikkeling fout gingen. Dat wilden ze in de televisieserie Naakt voor de klas proberen over te hevelen naar het onderwijs. Zes maanden liepen lang ze mee op de Christelijke Scholengemeenschap Buitenveldert (CSB) in Amsterdam om te zoeken naar een positievere boodschap in de Nederlandse seksuele voorlichting.
Vallen en opstaan
De zoektocht van de Sekszusjes, naar wat zij hun leerlingen het beste kunnen meegeven over seks, zorgt voor een verfrissend programma voor iedereen. Ook al is de serie vooral gericht op jonge scholieren, zelfs hun onderwijzers, onderwijsmakers, opvoeders, en zo’n beetje elk ander soort kijker kunnen er door de sekspositieve methodes van de zusjes Arriëns iets uit meenemen. Want, zoals ze het zelf verwoorden, Krista en Marcelle geven vorm aan hun voorlichting door te vallen en op te staan. En dat is ook precies wat er centraal staat in hun lessen aan de leerlingen en de informatie die ze aan de kijkers thuis meegeven. Steeds brengen ze naar voren dat experimentatie, en daarbij dus ook het vallen, het opstaan, het maken van fouten en het nog eens opnieuw proberen, enorm belangrijk is bij de ontdekkingstocht door de persoonlijke seksualiteit tijdens de tienerjaren, alsmede bij de samenstelling van passend onderwijs om dat te begeleiden. Zelfs voor mensen die de pubertijd al voorbij zijn, is de boodschap om te blijven uitproberen, bijvoorbeeld wat bij hen past en hoe dat met een partner in de praktijk kan worden gebracht, een heel waardevol bericht.
Terwijl de zusjes Arriëns hun leerlingen begeleiden bij het ontdekken van hun persoonlijke grenzen, zoeken ze zelf de grenzen op van het Nederlandse onderwijssysteem. Ze gaan het gesprek aan met de docenten om hen heen, die maar weinig handvaten meekrijgen en beperkt de tijd hebben om hun leerlingen bij te brengen wat ze moeten weten. Regelmatig kloppen ze even aan bij de directeur, die hen beter kan vertellen wat in het klaslokaal leuk is om uit te proberen, maar ook wat bij wet verboden is. In de kluisjes van hun leerlingen hebben een aantal seksuologen hun residentie genomen, die met hun kennis heldere richtlijnen meegeven over de onderwerpen die Krista en Marcelle willen aankaarten. Gecombineerd met hun eigen originele creativiteit, ontstaat er onderwijs, dat soms niet eens expliciet over seks gaat, maar waarin de leerlingen van de CSB wel leren hoe ze hun persoonlijke seksuele ontdekkingstocht zo plezierig mogelijk tegemoet kunnen gaan.
Hoewel het ook lessen blijven waarbij soms wordt gegiecheld of het schaamrood op de kaken van de leerlingen springt, ontstaat er een sfeer waardoor de jongeren zich comfortabel genoeg voelen om openlijk over seks te praten – zelfs met camera’s erbij. Ze lijken zo op hun gemak bij de zusjes, dat de kersverse docenten zowel in de klas als in de gangen van de school het gesprek met hun leerlingen aan kunnen gaan over seks. Dit lijkt zo’n ontzettend simpele methode, maar het is bijna revolutionair te noemen. In plaats van enkel uit te gaan van de autoriteiten om hen heen, luisteren Krista en Marcalle juist ook naar de scholieren. Zij kunnen hen immers het beste een idee geven van waar zij mee te maken krijgen, wat er onder hen speelt en wat zij daarvan vinden. De Sekszusjes weten daarbij ook te onthullen dat de docenten en ouders niet altijd volledig op de hoogte zijn van hoe jong hun kinderen al te maken krijgen met fenomenen als porno en sexting – beide vergemakkelijkt door het internet en social media, platformen waar opvoeders zelf niet altijd even behept mee zijn.
Eindstreep
Net wanneer je denkt dat de serie toch wel heel erg heteronormatief is, behandelen de zusjes op de eindstreep de representatie van diversiteit. In de laatste aflevering zetten ze vooral de betrekking van de LHBTQIA+ gemeenschap in het onderwijs voorop, zonder daarbij uit de weg te gaan hoe vooroordelen, bepaald door bijvoorbeeld religie en achtergrond, ook in de 21ste eeuw nog steeds obstakels vormen. Hoe serieus die zijn, blijkt uit een haatdragend incident met een pot tomatenpuree op Paarse Vrijdag. Eigenlijk was er geen beter onderwerp om mee af te sluiten. Het wordt door de Sekszusjes namelijk overduidelijk gemaakt dat het extreem moeilijk is om alle betrokkenen tevreden te houden, dat scholieren met dit onderwerp de minste affiniteit lijken te hebben en ervaren dat ze al worden doodgegooid met voorlichting. Niemand heeft makkelijke oplossingen en er blijven uitdagingen voor de toekomst openstaan.
Toch weten Krista en Marielle ook hier weer iets te vinden om sommige van hun scholieren te kunnen bereiken. Of ze ook de meer conservatieve, ongeïnteresseerde of tegenstribbelende leerlingen meekrijgen is onduidelijk. Maar dat is niet erg. Hoewel de meer activistische tieners op school weleens moedeloos worden van het ogenschijnlijke gebrek aan tolerantie, is de boodschap van de Sekszusjes dat ook hier het pad er eentje is van blijven vallen en opstaan.
Comments